Ella eet met ons mee

We proberen Ella van alles te geven. Ze is natuurlijk al allerlei smaken gewend, door de borstvoeding, die ze nog steeds krijgt. Ze vindt, tot nu toe alles lekker. Het is een kennismaking met de vorm, structuur en gevoel van de groenten en het fruit in de mond. Maar ook het afhappen, naar achter in de mond duwen met de tong en natuurlijk het slikken is nieuw.

Tanden heeft Ella nog niet, maar dat is geen probleem. Het lastige is vooral dat ze sommige stukken niet kan vasthouden, omdat het te glad is of te klein. Dan wordt ze pissig en begint ze te huilen.Als we haar met een lepel proberen te voeren, pakt ze de lepel vast om hem vervolgens zelf in de mond te stoppen. Ze heeft vaak genoeg gekeken terwijl wij zitten te eten, dus ze weet al hoe het moet. En nu nog eten we gezellig, als een gezinnetje, samen het avondeten.Gezellig is het zeker. Alleen geeft het zo'n rommel. Alles wat weer uit Ella's mond komt of wat ze op de grond veegt of aan haar gezicht smeert, maakt dat het er in de keuken soms uitziet als een slagveld. Ella kan jammergenoeg nog niet zelf zitten. Dat is ook best moeilijk met een spreidbroekje aan. (en we hebben ook nog geen kinderstoel...dus) Ella zit daarom gewoon bij Edward of Anneloes op schoot. Beetje lastig om zelf nog te eten met een hand, maar dat mag de pret (lees: rotzooi, leerzame ervaring, gezelligheid) niet drukken. Als we even niet opletten, dat kan dus echt niet meer, graait ze naar het eten dat wij op ons bord hebben liggen. Dat is vaak hetzelfde, maar soms krijgt ze fruit als ze niet met ons kan mee-eten. Oppassen dus. Alles wat ze te pakken kan krijgen, maait ze over de tafel en belandt op de grond. Ik snapte al gauw waarom een gewoon slabbertje niet volstaat. We werken daarom nu met kliederschorten. Helaas hebben we die nog niet in grote maten gevonden. Ella blijft aardig schoon, maar wij niet.
In het boek van Stefan Kleintjes lezen we hoe we Ella het eten aan kunnen bieden. De rapley-methode. Het gaat ervan uit dat 'bijvoeden' een kennismaking is met het vaste voedsel naast de borstvoeding. We bieden het eten aan door het voor haar op tafel te leggen en de rest doet ze zelf. Ze wordt dus niet gevoerd en we proppen niets naar binnen. Ze geeft zelf aan of ze wil eten, wanneer ze wil eten en hoeveel ze wil eten. Eigenlijk net als bij de borstvoeding. Baby's kunnen dat heel goed. En aangezien Ella kauwbewegingen leert maken nu ze 6 maanden oud is, is het niet nodig om het eten te pureren. Ella krijgt het eten gewoon zoals het is. In stukken gesneden, maar niet te klein, anders kan ze het niet vasthouden. Het is goed voor de mondmotoriek, dus het leren praten voor straks. Ella leert zo ook hoe de groenten aanvoelen met de handjes. Het vastpakken en naar de mond brengen gaat steeds beter. Meestal zitten haar eigen vingers ook in haar mond. Maar met broccoli en een broodkorst gaat het al heel goed.