De bevalling

Nadat op donderdagochtend 27 september de vliezen al waren gebroken, hadden Anneloes en Edward een onrustige nacht met zeurende pijn in Anneloes' rug.

Vrijdagochtend gingen we naar het ziekenhuis, maar het duurde nog tot vrijdagavond half negen tot we eindelijk naar de verloskamer konden. Na een serie zware pufsessies (voor zowel mama als papa) was Anneloes aan het begin van nacht erg blij met de ruggeprik, waardoor ze even op krachten kon komen terwijl de ontsluiting zich voortzette. Nog half verdoofd kon ze vroeg in de ochtend beginnen met persen, wat ook nog een hele bevalling was (inclusief alle toeters en bellen). Maar dat ben je toch wel gauw allemaal vergeten (volgens Anne, als man is het vooral zo verschrikkelijk om je vrouw zo te zien lijden) als je dan eindelijk het kleine mensje in je armen kunt sluiten. 

Onafhankelijk vastgesteld onderzoek heeft inmiddels uitgewezen dat ze de oren, ogen, neus en kin van Edward en de mond van Anneloes heeft. (Maar ja, ze ziet er vandaag alweer anders uit dan gisteren.) En o ja, ze heeft ook lange, zwarte haartjes (update na 2 weken: inmiddels worden ze lichter en lichter).